"Czterdzieści"

29.10.2016,  19.00 / sala widowiskowa Nyskiego Domu Kultury /bilety: parter 50 zł, balkon 30 zł / przyjmujemy rezerwacje telefoniczne.

Zapraszam na spektakl „Czterdzieści”. Balet Poznański po raz pierwszy w Nysie!  W spektaklu udział bierze cały zespół Polskiego Teatru Tańca.

„Mówią, że życie jest jak książka. Ale życie nie jest książką. Życie jest zapisane na tysiącach luźnych kartek. Możesz opowiedzieć historię, owszem, możesz nawet stwierdzić, że ta historia jest prawdziwa,  lecz -  doprawdy -  wszystko to jest jedynie kwestią wyboru,  decyzji,  które strony ułożyć i w jakim porządku. Nasza opowieść jest właśnie taka."

Jo Strømgren

Spektakl śledzi życie pewnej kobiety OD momentu jej przyjścia na świat w roku 1973 do rocznicy urodzin w 2013. Te cztery dekady są  odbiciem czasu zwątpień, nadziei, zmagań, wyborów i nieprzewidzianych wydarzeń, którymi kierują heroiczne cnoty – żądza życia i chęć przetrwania. W wędrówce po chaotycznej Europie bohaterce spektaklu udaje  się znaleźć kompromis pomiędzy własnymi ambicjami i wymuszonymi  okolicznościami. Wiele warstw przedstawienia  portretuje  nie tylko indywidualne poszukiwania konkretnego człowieka, lecz staje się także synonimem pewnej podróży  kraju i zespołu Teatru Tańca. Polska przeszła radykalne zmiany w ciągu ostatnich 40 lat, jakie są jej perspektywy? Jubileusz czterdziestolecia Polskiego Teatru Tańca skłania do tych samych pytań. Jako dzieło sztuki, przedstawienie to nie zagłębia się w fakty i sylwetki. Fikcyjny punkt widzenia, nawet z perspektywy obcego, może równie dobrze zapewnić dystans niezbędny do komunikacji na wspólnym poziomie. Przecież nawet prawda nigdy nie jest do końca prawdą, wszystko jest kwestią detali, na które chce się położyć nacisk, zignorować je lub wyolbrzymić.

Jo Strømgren

Jo Strømgren, urodził się w 1970 roku w norweskim Trondheim, gdzie uczył się baletu klasycznego oraz pracował przez kilka lat jako tancerz tańca współczesnego, zanim kontuzja zmusiła go do poszukiwań bardziej multi dyscyplinarnej kariery twórczej. Jako niezrzeszony choreograf często jest angażowany przez zespoły baletowe, wśród nich: Wiener Staatsopernballet, The Royal Danish Ballet, Staatsoper Nürnberg Ballet, Gothenburg Ballet, Ballet de l'Opera National du Rhin, Royal Swedish Ballet i inne. Obecnie jest związany z Narodowym Baletem Norweskim. Jo stworzył wiele przedstawień tańca współczesnego dla takich zespołów, jak: Cedar Lake Dance Company, Danish Dance Theatre, Carte Blanche Dance Company, Cloud Gate Ensemble, Scottish Dance Theatre, Helsinki Dance Company, Repertory Dance Theatre Utah, Iceland Dance Company, Bern Ballet, Staatsheater am Gärtnerplatz München, czy Staatstheater Braunschweig. Jako reżyser teatralny specjalną miłością darzy dramaty Henrika Ibsena i głównie pracuje w teatrach skandynawskich: The Norwegian National Theatre, The Royal Danish Theatre, Reykjavik City Theatre, The National Theatre of Bergen, Malmö City Theatre. Na scenie międzynarodowej współpracował m.in. z Philadelphia Live Arts i Teatrem Puszkina w Moskwie. Jako dramaturg stworzył ok. 15 sztuk, wystawianych na scenach wielu teatrów. Jest także chwilowo zaangażowany w reżyserię filmową. Jego pierwszy film fabularny, pt. „Destination Moskow” powstał w 2003 r. Natomiast jego film taneczny „The Neighbour” w 2010 r. wygrał prestiżową Rose d’Or w Lausanne. Aktywność Jo Strømgrena na arenie międzynarodowej jest ogromna – w 2013 roku 20 różnych produkcji jego autorstwa było wykonywanych na całym świecie.

Prapremiera: 15 i 16 czerwca 2013 w Poznaniu, Centrum Kultury Zamek
Reżyseria, choreografia, scenografia i teksty: Jo Strømgren
Koprodukcja: Jo Strømgren Kompani
Reżyseria światła: Hans J. Skogen
Kostiumy: Bregje van Balen
Asystentka: Adriana Cygankiewicz
Muzyka: Jo Strømgren, Viljo Vesterinen, George Brassens, Fryderyk Chopin, Giacomo Puccini, Francisco Tarrega, Serge Gainsbourg, Giovanni Battista Pergolesi, Antonio Vivaldi, Norbert Gabla, Ronan Hardiman, Ich Troje, Astor Piazzolla, Alfredo Catalani, Eleni Karaindrou, Lars Årdal
Opracowanie muzyki: Krzysztof "Wiki" Nowikow

RECENZJA:

Kulturkompasset

Jo Strømgren z Polskim Teatrem Tańca – CODA Festival OSLO:

Było to dla mnie wielkim przeżyciem, zobaczyć po raz kolejny produkcje Jo Strømgrena "Czterdzieści" z Polskim Teatrem Tańca, przygotowaną z okazji jubileuszu 40-lecia, obchodzonego przez Teatr w tym roku. Przedstawienie to gościło na Scenie 2 w Operze (w Oslo – przyp. tłum.) podczas Festiwalu CODA. Było ono jednym z lepszych, jakie miałem szansę oglądać od bardzo dawna. Talent Jo Strømgrena jest wielki, na wysokim, międzynarodowym poziomie.

Od razu w ciągu pierwszych kilku minut przedstawienie pociąga za sobą publiczność. Zostajemy łagodnie i gładko wprowadzeni w bawiącą nas, „niewinną” historyjkę, którą Jo przez swój choreograficzny i teatralny talent, pokazuje nam na przestrzeni 40 lat. Jest to historia o dziewczynce, o tym jak wychodzi za mąż, rodzi dziecko, które ma nie ze swoim  mężem, jak to dziecko dorasta, jak podróżuje po całej Europie, spotyka ludzi, przeżywa dużo dziwnych, śmiesznych, ale i tragicznych rzeczy i w końcu wraca do domu, do Polski. Prawie jak w filmowym kadrze. Brawo.

Muzyka jest połączeniem wszystkiego, co było potrzebne do tego przedstawienia. Muzyka popularna – znana, ale i mniej znana, operowa, klasyczna, latynoamerykańska, tango i pop – wszystko razem. Duże wyrazy uznania dla Jo, że pozwala publiczności przeżywać utwory muzyczne w całości, nie przerywa ich w połowie. Sprawia, że poszczególne utwory stają się ramą podczas danej sceny, a następnie – bez przerywania muzyki - prowadzi nas gładko do następnej sceny. Takie podejście jest dobre i powinno być przykładem dla innych. To sprawia, że przedstawienie jest idealną całością. W tańcach, które Strømgren wykorzystuje w przedstawieniu, dostajemy wszystko.

Fantastyczne solówki, pas de deux, tańce grupowe. Zachwyca mnie przede wszystkim umiejętność Strømgrena do wykorzystywania krótkich wstawek grupowych, które mają charakter opowiadający, ilustrują moment, w którym akurat jesteśmy, prawie jak żywe kulisy. Instrukcje dawane bezpośrednio danej osobie też są dobre. Poszczególni tancerze formują przekaz w naturalny, czasem śmiesznie karykaturalny sposób, często z uczuciem, lekko i elegancko. Dobre ustawienie świateł pomaga zwrócić uwagę na detale i odpowiednie kostiumy, które mają w szczególności opisywać daną epokę, 40 lat temu, gdy historia miała swój początek, ale które również świetnie pasują, gdy przenosimy się w nasze czasy, w 2013r., gdy historia się kończy. BRAWO.

Henning Høholt, Kulturkompasset, 10.10.13